serĉante informojn pri iu alia subjekto, mi hazarde trovis artikolon pri Esperanto Kongreso en Antverpeno 1911.
ĉu eble estus interesa por iu leganto?
Verŝajne aperis en la semajna gazeto 'Ons Volk Ontwaakt' (https://nl.wikipedia.org/wiki/Ons_Volk_Ontwaakt). La aŭtoro povus esti A.J. Witteryck (https://nl.wikipedia.org/wiki/Antoon_Jozef_Witteryck) kiu kutimis uzi 'wederlandsch' kun signifo de 'internationaal'. (rr, 3.9.2020)***************************************************************
Het zevende Wederlandsch Esperanto-kongres.
Gepubliceerd op 14 september 1911 Van den 20en tot den 27en Oogst l.l. werd te Antwerpen het zevende internationaal Kongres van Esperanto gehouden. De zes vorige kongressen kwamen achtereenvolgens bijeen te Boulogne-sur-mer, Genève, Cambridge, Dresden, Barcelona en Washinton. Esperantisten van bijna veertig verschillende taalgebieden kwamen hier samen en een vijftiental regeeringen en staten lieten zich officiëel vertegenwoordigen op dit merkwaardig kongres, dat ruim 1750 deelnemers telde.
Prachtig waren de algemeene vergaderingen: al die
lieden uit alle hoeken der wereldsamengestroomd, velen zelfs elkander niet kennend voordezen, spraken daar onderling dezelfde taal en verstonden elkander zoo goed alsof zij allen dezelfde moedertaal hadden geleerd.
In de openingszitting, welke plaats had in de groote feestzaal der Zoologie werd door den heer Alezandro de Ezcudero, consul van Spanje, in naam der Spaansche Esperantisten, het eereteken van Commandeur der Orde van Isabella de Katholieke overhandigd aan Doktor L. L. Zamenhof, van Warschau, den uitvinder der Esperanto Wereldtaal.
Opmerkelijk is het dat, in de officiële zittingen, door burgemeester Jan De Vos, in het Vlaamsch werd gesproken, terwijl de afgevaardigde der Belgische Regeering, de heer Goemans, zich in het Fransch uitdrukte; de vertegenwoordigers der andere regeeringen spraken Esperanto.
Voor ons, Vlamingen, is het van groot belang te weten welk doel de wereldtaal Esperanto beoogt en of zij, als algemeene taal, geen inbruek maken wil op het taalrecht der kleine volkeren. Esperanto is en wil anders niet zijn dan eene algemeene hulptaal, dezelfde voor allen welke ook het taalgebied ?groot of klein? zij, tot hetwelk zij behooren. Zij wil enkel het hedendaagsche zoo drukke onderlinge verkeer aller volkeren op handels,-, nijverheids-, wetenschappelijk- en verstandelijk gebied, vergemakkelijken.
Dat deze wereldhulptaal geenszins wil aandruischen tegen het nationaal gevoel der groote, noch der kleine volkeren, bewijst het stichten van den Bond der Kleingebiedlanders (Ligo de la Nacilingvano), bestaande uit Vlamingen, Bulgaren, Tcheken, Ieren, Baskers, Britten, Polen, Finnen, Friulanen, Lithuanen, Katalanen, Rumenen, enz. welke in Esperanto onderling de middelen bespreken om hunne taal en nationaliteit te behouden en, zoo noodig, te verdedigen.
Wij komen later nog wel terug op de merkwaardigste feiten van dat kongres, dat tusschen de belangrijkste gebeurtenissen van het jaar 1911 mag geteld worden.
*************************************************************************
Een groep Esperantische geneesheeren.
Foto genomen na de vergadering der “Tutmonda Esperantista Kuracista Asocio”.
1. Dr O. L. Zamenhof, Warschau, uitvinder der Esperanto taal.
2. Dr Dor, hoogleeraar aan de faculteit van Lyon.
3. Dr Fraga, Santiago, Chili.
4. Dr Otrowsky, Kharkoff, Rusland.
5. Dr Cumuzet, Rennes, Frankrijk.
6. Dr Fischer, Tiflis, Kaukasus.
7. Dr Leon Zamenhof, Warschau, broeder van den uitvinder.
8. Dr Broeckaert, Antwerpen.
9. Dr Koposov, Moskou.
Deze afbeelding hoort bij
“Het zevende Wederlandsch Esperanto-kongres.” 
Esperanto-forum
Fadeno: Het zevende Wederlandsch Esperanto-kongres (Legita 13302 fojojn)