Fernand Piot: '...tot aan zijn laatste snik voorstander van Esperanto"

[Roland Rotsaert]

Enkele dagen geleden verscheen in de pers een familiebericht dat eraan herinnerde van vijf jaar geleden Fernand Piot overleed. Opmerkelijk in dit bericht was de vermelding 'Vanaf zijn 7 jaar tot zijn laatste snik voorstander van Esperanto'. Omdat hij bij de huidige generatie wellicht nauwelijks bekend is, volgt hierna een levensschets, gebaseerd op het In Memoriam dat Wim De Smet in 2007 schreef.

**
Op 8 maart 2007 [of 7 maart volgens een andere annonce] overleed in Leuven een Esperanto-ijveraar, die indertijd een belangrijke rol heeft gehad in de Esperanto-beweging in Vlaanderen, de jurist en politicus Fernand Piot. Hij was een bescheiden man die zelden of nooit in Esperanto-middens aanwezig was, maar die steeds bereid was iets ten bate van de Esperanto-beweging te ondernemen. Dit is vooral het geval geweest in het jaar 1982, toen in Antwerpen het 67ste Esperanto-wereldcongres werd georganiseerd.

Fernand Piot was geboren op 24 oktober 1925 in Handzame (West-Vlaanderen), maar hij groeide op in Leuven, waar zijn ouders in de Diestsestraat een kledingwinkel hadden. Reeds als kind had hij een grote interesse voor al wat er gebeurde. Zo geraakte hij ook geïnteresseerd in de taal Esperanto. Een hele tijd was hij een van de actiefste leden van de toenmalige Leuvense Esperanto-groep. Hij bleef lid, maar zijn activiteit verminderde wegens zijn studies.

Met het diploma Rechten op zak kwam hij terecht in administratieve functies in Brussel en geleidelijk ook in het politieke leven, o.m. in de Senaat als gecoöpteerd senator. Toen in 1982 het wereldcongres zou plaatsvinden in België werd uitgekeken naar een prestigieus congresbestuur en zo kwamen de organisatoren terecht bij Fernand Piot. Al aanvaardde hij de functie van voorzitter, toch verwittigde hij dat hij maar amper aan het congres zou kunnen deelnemen. Hij was aanwezig op enige vergaderingen en op de persconferentie, maar in feite leidde de ondervoorzitter, Edward Symoens, alles in goede banen.

In de volgende jaren werd Fernand Piot meer en meer bedolven onder administratieve en politieke taken, in Vlaamse Gewest, als lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, als secretaris van het CEPESS, en als docent aan de Vlaamse Economische Hogeschool.

**

Op de NL-Wikipedia staat een zeer beknopt artikeltje over Fernand Piot, met o.m. een verwijzing naar zijn kritische tekst in Flandra Esperantisto van maart 1946 over de toenmalige Esperanto-pers. Een artikel in het Esperanto is er nog niet.