Mallonga raporto pri la Itala Kongreso de Esperanto (Itala Esperanto-Federacio - <
fei@esperanto.it>)
Kiel en ĉiuj aliaj okazoj, ankaŭ nun restas ioma maldolĉo kaj sopiro
po la impresoj kaj emocioj ĵus travivitaj. Antaŭ nelonge finiĝis en
Triesto la itala Esperanto-kongreso de 2019. La 258 partoprenintoj
venis el ĉiuj kontinentoj krom Aŭstralio kaj Ocenaio. Ili renkontiĝis
en la ĉefurbo de la itala landoparto Friuli Venezia-Giulia, por
ankoraŭfoje ĝui la italan gastemecon, la belaĵojn historiajn-artajn
kaj naturajn de nia lando kaj la varman akcepton de italaj
esperantistoj.
Malproksimaj de la daŭra kaj intensa trafiko de la marbordo trieta, ni
eniris pacan oazon en la vastaj kaj festaj salonoj de la hotelo
“Savoia Excelsior Palace”, , kiu gastigis dum unu semajno nian
iniciaton.
Dimanĉe la 25-an de aŭgusto la kongreso esti oficiale inaŭgurita per
filmita mesaĝo sendita de la membro de la nun finiĝanta Eŭropa
Komisiono, la litova Vytenis Povilas Andriukaitis. Lia parolado en
Esperanto temis ĉefe pri la lingvaj defioj, kiujn Eŭropo renkontos en
la estonta tempo.
La sekvaj tagoj proponis tre riĉan programon. Krom la kutimaj
Esperanto-kursoj por komencantoj kaj
progresantoj, okazis seminario dediĉita al la problemoj de disvastigo
de Esperanto en Eŭropo gvidita de la estraro de Eŭropa Esperanto-Unio
kaj alia pri la personeco de Leonardo da Vinci, en la kadro de la
festado de la 500-a datreveno de lia morto (1519). Pluraj kontribuoj
rerigardis la produktadon de ĉi tiu renesanca geniulo laŭ ŝanĝiĝanta
perspektivo ĝuste por evidentigi la tutan riĉon kaj la malsimplecon de
liaj pensoj, agadoj kaj atingitaj rezultoj en tiom da kampoj de la
homa scio.
Okazis ankaŭ multnombraj prelegoj pri temoj centraj en la
Esperanto-komunumo kiel la rilato inter la gepatra lingvo kaj duaj
lingvoj kaj la delikata demando pri lingvo-demokratio.
En la programo, krome, estis libro-prezentado kaj disko-prezetado pri
ĵus aperintaj verkoj, ekspozicio de aĉeteblaj libroj por lego-ŝatantoj
kaj ekskursoj duontagaj aŭ tuttagaj al la plej fascinaj lokoj de tiu
lando-parto. Male dum la vesperoj oni ĉeestis koncertojn kaj
teatraĵojn foje en tre sugestoplenaj lokoj kiel la kastelo de Triesto
sur la pinto de monto apud la katedralo.
Do, ankaŭ ĉi-jare italaj kaj neitalaj esperantistoj havis la eblecon
partopreni spertojn tre pozitivajn kaj pensojn pri la problemoj kaj la
perspektivoj, kiuj ĉirkaŭas ilian komunumon, disiĝintan en la tuta
mondo sed unuiĝinta pro komuna lingvo kaj pro la valoroj de amikeco,
solidareco kaj respekto por aliaj, je kiuj konformiĝis ilia tuta
historio jam pli ol centjara.